נפתלי פרימור, שירתי

Mamy w sobie

poznali się przez zbieg okoliczności
ona wdowa on wdowiec
nie pamiętali kiedy ostatni raz się śmiali
tu i tam okruchy szczęścia
pochowali więcej skarbów
niż pozostało ich na ziemi
a jednak są przekonani
że istnieje dla nich ktoś
osoba, która jest gotowa
przekonać ich, że niewinność istnieje
że nie ma potrzeby na nową miłość
gdy ta dawna nie zginęła
która z nieznanej przyczyny
nie używana, pozostała reliktem
przypadkowy dotyk dłoni
nie wydawał się być nadzwyczajny
a jednak wzbudził zapomniane:
kiełkowanie
siłę wspinania

zawsze mieli to
choć milczące

16.6.2020