נפתלי פרימור, שירתי

Będziemy

mało powiedziane
że odrabiam lekcję jak się zachowywać
w obecności nie znanej atrakcyjnej osoby
teraz
instynkty biorą górę
puszczam w zapomnienie to czego
mnie uczyli o równości płci
ostatnie spojrzenie w małe lusterko
róż na policzek
odsłaniam figlarnie napompowane piersi
czuję ich uderzający wpływ
pewna siebie
uśmiecham się w stosownej chwili
badamy się wzajemnie
zbliżamy się bez spuszczania wzroku
wiemy, że teraz oddalamy się na krok
ponowne spojrzenie umacnia pozycje
rozmowa się toczy
będziemy

27.6.2020